,, ჩემო შვილო, არასოდეს დაუშვა შენი გული მძიმე ცოდვაში ჩაიძიროს , რადგან ისეთი საიმედო და უსაფრთხო საშუალება ,როგორც აღსარებაა, შენს ხელთ არის“.
ეს არის წმინდა ფრანცის სალსელის დარიგრება წიგნიდან ,, ღვთივსათნო ცხოვრებისათვის " . წმინდა ფრანცისი, სხვა ბრძნულ რჩევებსაც იძლევა , რათა კარგად მომზადებული წავიდეს ადამიანი აღსარების ჩასაბარებლად, რომელიც არის ღმერთთან შერიგებისა საიდუმლო.
1.წმინდა ფრანცისკე მოუწოდებს ქრისტიანებს, რომ ხშირად და რეგულარულად და რაც მთავარია, ზედმიწევნითა და სიმდაბლით ჩააბარონ აღსარება , გახსნან რა ფართოდ გულის კარები , რათა ცოდვები სრულად გამოვიდნენ მათგან . ამაში დაგვეხმარება იმის წარმოდგენაც, რომ აღსარებისას აღმოჩნდები გოლგოთაზე, ჯვარცმული იესო ქრისტეს ფეხებთან, რომელმაც მისი უწმინდესი სისხლი დაღვარა, რათა წარეხოცა შენი ცოდვა . უფრო მეტიც, ამის გაკეთება მაშინაც ეგების , როდესაც შენი სინდისი არ არის დამძიებული მომაკვდინებელი ცოდვით; რამეთუ აღსარებისას თქვენ, არამხოლოდ ცოდვათა მოტევებას იღებთ , არამედ დიდ ძალასაც , რომელიც დაგეხმარებათ შემდგომ წინ აღუდგეთ ცოდვას და დაამარცხოთ ის, მიიღებთ მოკიაფე ნათელს , რომელიც დაგეხმარებათ საკუთარი ნაკლოვანებების დანახვაში და უხვ მადლს, რომელიც შეგეწევათ ნაკლოვანებათა შედეგების მოგვარებაში .
2. ის ხაზს უსვამს გულწრფელი მწუხარების აუცილებლობას და მტკიცე გადაწყვეტილებას, რომ მომავალში გავემიჯნოთ ამ ცოდვებს. ის ამბობს: ,, ზოგიერთი ადამიანი, ჩვევის გამო აგრძელებს ჩადენილი ცოდვების აღიარებას, ფიქრობს, რომ უბრალოდ ,,ასეა საჭირო" , თუმცა არანაირ ძალღონეს არ ხმარობს საიმისოდ , რომ ისინი აღარ ჩაიდინოს და გამოსწორდეს და ამგვარად კარგავდ მრავალ სულიერ სიკეთეს . დავუშვათ , რომ თქვენ აღიარებთ იმას, რომ რაღაც არასწორი, არაკორექტული თქვით, თუმც მას არ მოყოლია დამღუპველი შედეგები, - შეინანებთ და მიიღებთ მტკიცე გადაწყვეტილებას, რომ გამოსწორდეთ : ამგვარი დამოკიდებულება კი აღსარების ბოროტადმოხმარებაა , რადგან ნებისმიერ ცოდვას - მომაკვდინებელს თუ ყოველდღიურს აღიარებთ თითქოს , მაგრამ არანაირად არ განიზრახავთ მისგან განთავისუფლებას , რაც არის კიდევ აღსარების უპირველესი მიზანი და საზრისი "
3. ფრთხილად ვიყოთ, - ამბობს წმ. ფრანცისკე , ზოგადი ფორმულირებების მეშვეობით, ღრმად გაცნობიერების გარეშე მოყვეთ უაზრო თვითბრალდებებს , როგორიცაა მაგ : ,, მე ისე არ მიყვარდა ღმერთი , როგორც საჭირო იყო , არ ვლოცულობდი ისეთი გულმომდგინებით, როგორც უნდა მელოცა, არ მიყვარდა ჩემი მოყვასი, როგორც ეს იყო საჭირო, არ ვიღებდი საიდუმლოშ მონაწილეობას შესაბამისი მოწიწებით და ამის მსგავსნი. იმიტომ, რომ <<როდესაც შენ შენ ასე საუბრობ, სინამდვილეში არაფერს არ ამბობ ისეთს, რაც შენი სინდისის მდგომარეობას გამოამზეურებდა , აღმსარებლის წინაშე შენი სულის სნეულებებს წარმოაჩენდა , რამეთუ -სასუფეველეში ყველა წმინდანი და ჯოჯოხეთში, ყველა ტანჯული , ჩვეულებრივ იტყოდნენ იმას, რასაც შენ ამბობ ".
4. ამის ნაცვლად წმ. ფრანცისკე ამგვარ რეკომენდაციას იძლევა : ,, საგულდაგულოდ გამოიძიე, რაშ შეცოდე , სინამდვილეში , რაში გადანაშაულებს სინდისი და რას ნანობ ნამდვილად და ამის შესახებ ისე მოყევი აღმსარებელთან, როგორც არის ".
მაგალითად : როდესაც აღიარებ , რომ არ შეიყვარე მოყვასი ისე, როგორც საჭირო იყო, შესაძლოა შენ მხედველობაში გქონდეს ის, რომ იხილე ვინმე გაჭირვებული, ვისი დახმარებაც შეგეძლოთ და ეს არ დაეხმარეთ და ეს გააკეთეტ იმიტომ, რომ მისადმი პირადი არაკეთილგანწყობა გქონდა , ან არ გააკეთეთ, უბრალოდ გულის სიხენეშის გამო ან დაუდევრობის ან სხვა ფაქტორის გამო . ასეთ შემთხვევაში , დაადანაშაულეთ საკუთარი თავი ამ კონკრეტულის გამო.
<< „ნუ დაადანაშაულებ საკუთარ თავს, რომ საკმარისად არ ხართ ღვთისადმი ერთგული, არამედ თქვი კონკრეტულად იმ გართობისა და გატაცების შესახებ, რომლებმაც ძალიან დაგაკავათ, რომ ვერ იპოვნეთ ადგილი, დრო და განწყობა ლოცვისთვის - ერთი სიტყვით, ისაუბრე იმაზე, რაც გაწუხებს. მაგრამ ნუ მიმართავ განზოგადებებს, რომლებიც აღსარებას არც თბილს და არც ცივს ხდის“.
5. წმ.ფრანცის სალსელი ამბობს, რომ მნიშვნელოვანია გაერკვე ცოდვათა პირველმიზეზებში ( ანუ გამომწვევ და წარმომშველ ფაქტორებში) : წმინდა ფრანცისკე დე სალესი ამბობს, რომ მნიშვნელოვანია ცოდვების გამომწვევი მიზეზების გაგება: „ნუ დაკმაყოფილდებით მხოლოდ თქვენი ცოდვების ფაქტის ხსენებით, არამედ გვითხარით იმ მოტივების შესახებ, რამაც გიბიძგათ ამა თუ იმ საქციელის ჩადენაში. მაგალითად, საკმარისი არ არის იმის თქმა, რომ ესა თუ ის ადამიანი მოატყუე, არამედ თქვა, რომ ეს გააკეთე სიამაყის, ამპარტავნების გამო, თავის გასამართლებლად, სიამოვნებისთვის, სიჯიუტის გამო და ა.შ“.
6. ის ასევე აღნიშნავს კონტექსტის მნიშვნელობას.
„მითხარი ყველაფერი, რაც საჭიროა შენი მოქმედების ხარისხის გასაგებად... მითხარი, რამდენი ხანია მიდრეკილი ხარ ამ ცოდვისკენ; ეს ძალიან მნიშვნელოვანია: მაგალითად, დიდი განსხვავებაა ბრაზის ხანმოკლე გრძნობას, რომელიც რამდენიმე წუთი გრძელდება და სიძულვილს შორის, რომელიც დიდხანს ავსებს და ანრისხებს გულს“. ამიტომ, მისი თქმით, სასარგებლოა აღვნიშნოთ „ჩვენი ცოდვების ფაქტები, მოტივები და ხანგრძლივობა“.
ნუ დაინდობ საკუთარ თავს, არამედ თქვი ყველაფერი, რაც საჭროა საკუთარი ცოვდისა და დანაშაულის ფენომენის ასახსნელად , მაგალითად, დაასახელე მიზეზი, რის გამოც გამოხვედი მდგომარეობიდან და ჩაიდინე ესა თუ ის ცოდვა( საქციელი), რატომ წააქეზე სხვა , ამა თუ იმ შეცდომის ჩასადენად და ა.შ
ამგვარად, „თუ კიდევ უფრო დაწვრილებითი ახსნა-განმარტების მიცემა შეგიძლიათ, სასარგებლო იქნება ამგვარი რამ , რადგან ამ გზით ჩვენ საკუთარ თავში აღმოვაჩენთ არა მხოლოდ - უბრალოდ ცუდ საქმეებს, არამედ მავნე ჩვევებს, მიდრეკილებებს, რომლებიც ცოდვის ფესვი და სათავეა... აუცილებელია, რომ სულიერმა ექიმმა ( მღვდელმა) კარგად იცოდეს იმ სნეულების შესახებ, რომლისაგანაც გსურდს განკურნება., რათა გასაგები იყოს ის, თუ რა საშუალების გამოყენება( მისადაგებამ.მ) არის უკეთესი. გარდა ამისა, უკვე თავად იმის თქვა, რაც გვაწუხებს და გვტკივა, თავის თავში გარკვეულ თერაპიულ შინაარს ატარებს და გვაძლევს მცირე შვებას .
7. დაბოლოს, წმინდა ფრანცისკე გვირჩევს, რამდენადაც შესაძლებელია, ერთი და იმავე მღვდელთან ვაბაროთ აღსარება . ,, ნუ შეიცვლით ადვილად(ქარაფშუტულად) სულიერ მოძღვარს , არამედ აირჩევ რა ერთს, რეგულიარულად გაუხსენით მას გული, ჟამითი ჟამად მოუყევით თქვენი გულისთქმების , შეცდომების, განწყობების , სინდისის მდგომარეობის შესახებ, ასევე მიდრეკილებებისა და გეგმების შესახებ : მაგალითად , თუ დაძაბუნებული ხარ სულიერად, ან აღშფოთებული ან პირიქით, გარკვეულ სულიერ სიხარულში და აღმაფრენაში მყოფობ , გაქვს სურვილი რაღაც კეთილი ღონისძიებისა და ამისი მსგავსი "
წიგნიდან „შესავალი ღვთივსათნო ცხოვრებაში“, რომელიც დაიწერა მე-17 საუკუნის დასაწყისში , საეროთათვის .
