როგორ დიდებულ და განუქარვებელ სიხარულს იძლევა რწმენა . ,, არა დაგიტევოთ თქვუენ ობლად, მოვიდე თქუენდა" ( იოან. 14,18) . და ჭეშმარიტად მოდის ყველა მორწმუნის გულში . ჭეშმარიტად მორმწუნე ადამიანი არასოდეს გრძნობს თავს მარტოსულად ან მიტოვებულად .ეს მუდმივი განცდა ღვთის ჩვენდამი სიყვარულისა აღანთებს ჩვენს გულებში სიყვარულს ქრისტეს , ადამიანების და სამყაროს მიმართ , როგორც ღვთის ქმნილებისადმი . მიწიერ ვნებას და ტანჯვას ჩვენ ვიღებთ და განვიცდით როგორც მაცხოვნებელ გოლგოთას , და ცხოვრება ჩვენთვის არა უწესრიგო მონაცვლეობაა სასიამოვნო და უსიამოვნო მოვლენებისა , არამედ ჯვრის გზა , რომლითაც ჩვენ ღვთის მარადიულ სამეფოსკენ მივდივართ . ჩვენ გულის თვალები მუდამ მარადისობისკენ გვაქვს მიპყრობილი და ამიტომ ყოველივე მიწიერი ჩვენთვის არ წარმოადგენს თავისთავად ფასეულობას და ჩვენ მას ამაოებას ვეძახით .
ეს ყოველივე კი ჩვენ თავისუფალს გვხდის . ვინაიდან , სადაც უფლის სულია- იქ არის თავისუფლებაც . და ჩვენი ყველაზე უმთავრესი რწმენა და გრძნობა ქრისტეს აღდგომისა , სრულიად მიუწვდომელია ურწმუნო ადამიანებისათვის .ეს შეიძლება შევადაროთ იმას, თუ რას გრძნობს სიკვდილმისჯილი ადამიანი მაშინ, როდესაც მოულოდნელად მიიღებს უწყებას შეწყალებაზე და გაანტავისუფლებენ . მისთვის ახლებურად ანათებს მზე, ახლებურად იხილვება ცა , გულიც ახლებურად უძგერს მკერდში და ყოველივე გარშემომყოფს ახლებურად უმზერს . ,, სოფელი ესე ბოროტსა ზედა დგას " (1 იოან.5) , მაგრამ ჩვენ ვხარობთ და ვდღესასწაულობთ , რამეთუ ქრისტემ სძლია სოფელს ,,ნუ გეშინიათ , რამეთუ მე მიძლევიეს სოფელსა" ( იოან,16) . ცხოვრება - ტკივილებით არის აღსავსე , მაგრამ ჩვენ მაინც ვხარობთ , რადგან აღდგა ქრისტე და ტკივილმაც დაკარგა მისი ძალმოსილება ჩვენზე .
ყველაფერი კვდება , ყველაფერი ხრწნილებას ეძლევა , მაგრამ ჩვენ გვიხარის , რადგან სიკვდილი ძლეულია და ამ მომავალი ხრწნილების მიღმა , სამყაროს მარადიული სიცოცხლე ეხსნება , ახალი ცა და ახალი ფერნაცვალი მიწა . აი რატომ : ,, .. გვლანძღავენ- ვლოცავთ , გვდევნიან - ვითმენთ , სახელს გვიტეხენ - ვეფერებით.." (1კო., 4, 12-13). აი რატომ მიდიოდნენ ქრისტიანი მოწამეები დაუჯერებელ და ხშირად გონებისათვის მიუწვდომელ მოწამეობაზე ,მოწამეთა გვირგვინი მათთვის ბრწყინვალე და მარადიული გამარჯვების დღესასწაულად იქცა . მხოლოდ ჩვენ , მორმწუნე ადამიანებმა ვუწყით რა არის ნამდვილი ბედნიერება . რადგან ჩვენს გულებში ცხოვრობს სიხარული ( იმედი მარადიულად ქრისტესთან თანამყოფობისა . მ.მ) - სიხარული იმ თავისუფლებისა , რომელიც ქრისტემ გვაჩუქა .
ავტორი : დეკანოზი ვალენტინ სვენციცკი .
თარგმნა : მიქაელ მთაწმინდელმა .
ეს ყოველივე კი ჩვენ თავისუფალს გვხდის . ვინაიდან , სადაც უფლის სულია- იქ არის თავისუფლებაც . და ჩვენი ყველაზე უმთავრესი რწმენა და გრძნობა ქრისტეს აღდგომისა , სრულიად მიუწვდომელია ურწმუნო ადამიანებისათვის .ეს შეიძლება შევადაროთ იმას, თუ რას გრძნობს სიკვდილმისჯილი ადამიანი მაშინ, როდესაც მოულოდნელად მიიღებს უწყებას შეწყალებაზე და გაანტავისუფლებენ . მისთვის ახლებურად ანათებს მზე, ახლებურად იხილვება ცა , გულიც ახლებურად უძგერს მკერდში და ყოველივე გარშემომყოფს ახლებურად უმზერს . ,, სოფელი ესე ბოროტსა ზედა დგას " (1 იოან.5) , მაგრამ ჩვენ ვხარობთ და ვდღესასწაულობთ , რამეთუ ქრისტემ სძლია სოფელს ,,ნუ გეშინიათ , რამეთუ მე მიძლევიეს სოფელსა" ( იოან,16) . ცხოვრება - ტკივილებით არის აღსავსე , მაგრამ ჩვენ მაინც ვხარობთ , რადგან აღდგა ქრისტე და ტკივილმაც დაკარგა მისი ძალმოსილება ჩვენზე .
ყველაფერი კვდება , ყველაფერი ხრწნილებას ეძლევა , მაგრამ ჩვენ გვიხარის , რადგან სიკვდილი ძლეულია და ამ მომავალი ხრწნილების მიღმა , სამყაროს მარადიული სიცოცხლე ეხსნება , ახალი ცა და ახალი ფერნაცვალი მიწა . აი რატომ : ,, .. გვლანძღავენ- ვლოცავთ , გვდევნიან - ვითმენთ , სახელს გვიტეხენ - ვეფერებით.." (1კო., 4, 12-13). აი რატომ მიდიოდნენ ქრისტიანი მოწამეები დაუჯერებელ და ხშირად გონებისათვის მიუწვდომელ მოწამეობაზე ,მოწამეთა გვირგვინი მათთვის ბრწყინვალე და მარადიული გამარჯვების დღესასწაულად იქცა . მხოლოდ ჩვენ , მორმწუნე ადამიანებმა ვუწყით რა არის ნამდვილი ბედნიერება . რადგან ჩვენს გულებში ცხოვრობს სიხარული ( იმედი მარადიულად ქრისტესთან თანამყოფობისა . მ.მ) - სიხარული იმ თავისუფლებისა , რომელიც ქრისტემ გვაჩუქა .
ავტორი : დეკანოზი ვალენტინ სვენციცკი .
თარგმნა : მიქაელ მთაწმინდელმა .
Комментариев нет:
Отправить комментарий